درخواست برای انجام تحقیق درباره زنده به گور کردن زخمی‌ها در بیمارستان غزه
تاریخ انتشار: ۲۷ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۱۲۷۰۸
دیده‌بان حقوق بشر اروپا-مدیترانه همانند تشکیلات خودگردان فلسطین انجام تحقیقی بین‌المللی و مستقل درباره دفن فلسطینی‌های زخمی در حیاط بیمارستان «کمال عدوان» غزه را خواستار شد.
به گزارش ایسنا، دیده‌بان حقوق بشر اروپا-مدیترانه نیز همانند تشکیلات خودگردان فلسطین آغاز تحقیقی بین‌المللی و مستقل در خصوص گزارش‌های منتشر شده درباره استفاده ارتش رژیم اشغالگر از بولدوزر برای دفن غیرنظامیان فلسطینی زخمی که هنوز زنده بودند، در حیاط بیمارستان «کمال عدوان» در شهرک بیت‌لاهیا در شمال نوار غزه خواستار شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش وبگاه شبکه خبری الجزیره، این دیده‌بان که دفتر آن در ژنو قرار دارد، در بیانیه‌ای اعلام کرد که گزارش‌ها و شکایت‌هایی را از سوی تیم‌های پزشکی و رسانه‌ای دریافت کرده مبنی بر اینکه بولدوزرهای ارتش رژیم صهیونیستی پیش از خروج از بیمارستان «کمال عدوان»، فلسطینی‌های زنده‌ای را در حیاط این بیمارستان دفن کردند.
دیده‌بان حقوق بشر اروپا-مدیترانه در ادامه اعلام کرد، امکان مشاهده دست‌کم یک جسد در میان انبوه ماسه‌ها وجود داشت و برخی از شهروندان فلسطینی تاکید کردند که این فرد پیش از اینکه دفن و کشته شود، زخمی بود.
این دیده‌بان همچنین اعلام کرد، ۹ روز قبل تانک‌های ارتش رژیم صهیونیستی به بیمارستان «کمال عدوان» نزدیک شده و تک‌تیراندازهای آن به بالای ساختمان‌های مرتفع رفته و شروع به تیراندازی به سمت هر شخصی کردند که در منطقه در حال حرکت بود.
همچنین دیده‌بان حقوق بشر اروپا-مدیترانه ضمن تاکید بر لزوم آغاز تحقیقی بین‌المللی درباره تمام نقض‌های هولناکی که در چند روز گذشته در بیمارستان در حق بیماران، آوارگان و کادر پزشکی رخ داده، اعلام کرد: یک تیم به ثبت و مستندسازی آنچه در این بیمارستان رخ داده از جمله اطلاعات افراد زنده و زخمی که در حیاط بیمارستان دفن شدند، ادامه می‌دهد.
در ادامه بیانیه این دیده‌بان آمده‌است، در جریان یورش به بیمارستان، اشغالگران درب‌های خروجی و بخشی از ساختمان اداری و داروخانه بیمارستان را تخریب کرده و انبار داروی آن را پیش از تخریب آتش زده و چاه آب، ژنراتور برق و ایستگاه اکسیژن آن را تخریب کردند.
همچنین در بیانیه یاد شده آمده‌است، اشغالگران یک گودال بزرگ را در حیاط بیمارستان حفر کرده و حدود ۲۶ جسد کشته‌هایی که قبلا به دلیل اینکه امکان دفن آنها در قبرستان وجود نداشت، در این محل دفن شده بودند، نبش قبر کردند، به این شکل که بولدوزر ارتش اشغالگر آنها را به شکلی توهین‌آمیز از زیر خاک بیرون آورد.
دیده‌بان حقوق بشر اروپا-مدیترانه در ادامه تاکید کرد که گزارش‌هایی از فوت یک سالمند در بیمارستان به دلیل گرسنگی و تشنگی، فوت شخص دیگری پس از اینکه اشغالگران یکی از سگ‌های خود را به سمت او رها کردند و نیز فوت چندین کودک و بیمار در بخش مراقبت‌های ویژه به دلیل عدم ارائه مراقبت‌های بهداشتی و درمانی مناسب به آنها دریافت کرد.
این مرکز اعلام کرد، فجایعی که اشغالگران در بیمارستان «کمال عدوان» مرتکب شدند، در واقع ادامه حملات مکرر آنها به مراکز درمانی، تیم‌های پزشکی و تجهیزات حمل‌ونقل پزشکی در چارچوب سیاست برنامه‌ریزی‌شده آن از هفتم اکتبر برای نابودی ساختار بهداشتی و درمانی نوار غزه است که بر اساس اصول قوانین بین‌المللی انسانی جنایت جنگی محسوب می‌شود.
تشکیلات خودگردان فلسطین نیز شنبه تحقیق درباره اطلاعات و گزارش‌ها از دفن شهروندان زنده فلسطینی در حیاط بیمارستان «کمال عدوان» را خواستار شد.
می الکیله، وزیر بهداشت فلسطین اظهار کرد: اطلاعات و شهادت‌های شهروندان و کادر پزشکی و رسانه‌ای حاکی از این است که اشغالگران تعدادی از شهروندان زنده را در حیاط بیمارستان دفن کردند و برخی از آنها پیش از محاصره توسط اشغالگران، زنده دیده شدند.
منیر البرش، مدیرکل وزارت بهداشت فلسطین در نوار غزه به الجزیره گفت: اشغالگران مرتکب یک فاجعه انسانی شده و بیمارستان کمال عدوان را به پایگاهی نظامی تبدیل کرده و عامدانه تیم‌های پزشکی و زخمی‌ها را تحقیر کردند.
انس الشریف، خبرنگار الجزیره در غزه که پس از خروج نیروهای اشغالگران از بیمارستان بازدید کرد، اظهار کرد: آنچه رژیم اشغالگر در بیمارستان کمال عدوان انجام داد، جنایتی هولناک در حق ساکنان غزه و تیم‌های پزشکی است.
از زمان آغاز حملا رژیم صهیونیستی به نوار غزه در هفتم اکتبر تاکنون، نزدیک به ۱۹ هزار فلسطینی به شهادت رسیده و ۵۱ هزار تن دیگر زخمی شده و زیرساخت‌های غزه به شدت ویران شده‌است.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: دیده بان حقوق بشر اروپا مدیترانه ارتش رژیم صهیونیستی بیمارستان کمال عدوان نوار غزه جنگ غزه عملیات طوفان الاقصی عملیات طوفان الاقصی جنگ غزه رژيم صهيونيستی آمريكا دیده بان حقوق بشر اروپا مدیترانه حیاط بیمارستان تیم های پزشکی کمال عدوان بین المللی گزارش ها نوار غزه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۱۲۷۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فقط یکی از معلم‌ها می‌داند
خبرگزاری مهر، گروه مجله _ مرتضی درخشان: اینکه یک پسر در آینده چه‌کاره می‌شود را می‌توان اول از همه از خودش پرسید و پاسخی که دریافت می‌کنید اغلب خلبان، پزشک یا مهندس است. البته ضمن احترام به صنف «لاستیک فروشان»، این قاعده، استثنائاتی مثل آن لاستیک فروش محترم هم دارد؛ اما این پاسخ اصلاً معتبر نیست، شما باید از افراد دیگر هم بپرسید، هرچند، در آنها هم پاسخ کلیشه‌ای بسیار دیده می‌شود.
مثلاً در زمان ما پدر و مادرها مصرّاََ معتقد بودند که ضمن احترام به شغل شریف «حمالی»، ما نهایتاً حمال می‌شویم که البته بعضی اعتقاد داشتند که همان موقع حمال هستیم که البته با پیشرفت تکنولوژی و آشنایی پدر و مادرها با مشاغل جدید امروزه این رویه تغییر کرده و بخصوص مادرها معتقدند که بچه‌ها «یک چیزی» می‌شوند که آن یک چیز حتماً حمال نیست.
خاله‌ها و دایی‌ها معتقد بودند که این بچه هوش سرشاری دارد و ضمن احترام به «یک جایی»، یک روز این بچه به یک جایی می‌رسد! البته اگر شما رقیب فرزندان آنها بودید ضمن احترام به «هیچ جا» شما به هیچ جا نمی‌رسیدید.
عموها و عمه‌ها خیلی متأثر از رفتار پدر و مادر شما آینده شما را ترسیم می‌کردند و اگر شما را دوست داشتند می‌گفتند که این بچه خیلی «باهوش» است و ضمن احترام به مقام شامخ «پدر»، یک روزی مثل پدرش یک چیزی می‌شود، اما اگر پدر شما و همسرش را دوست نداشتند، ضمن احترام مجدد به مقام شامخ «پدر» می‌گفتند، این هم مثل پدرش هیچ چیز نمی‌شود.
بهترین روش برای فهمیدن آینده فرزندان، جست‌وجو در بین معلم‌های مدرسه بود. نه اینکه معلم‌ها بدانند؛ اما یکی از معلم‌ها معمولاً می‌فهمید. شما باید بگردید و برای هر دانش‌آموز آن معلم خاص را پیدا کنید.
از نظر مشاوران مدرسه که همه دانش‌آموزان اگر با همین روند ادامه بدهند ضمن احترام به «مشکلات جدی»، در آخر سال به مشکلات جدی بر می‌خورند. معلم‌ها هم اغلب معتقدند که ضمن احترام به «زندانیان و خلافکاران»، دانش‌آموزان آخرش از راه به‌در می‌شوند و از این حرف‌ها! اما یک معلم هست که انگار همه‌چیز را می‌فهمد، یکی که هر دانش‌آموز یکی برای خودش دارد و مال من «علیرضا افخمی» بود؛ معلم ریاضی سال اول دبیرستان.
من استعداد خاصی در فیزیک، هندسه و ورزش داشتم، خودم در کودکی فکر می‌کردم که فضانورد بشوم، در راهنمایی تصورم این بود که مدیر یک جایی خواهم شد، اما در دبیرستان، وقتی آقای افخمی به ما موضوع تحقیق داد که یک جوان چه خصوصیاتی باید داشته باشد، وقتی نتیجه کارها را بررسی کرد و به کلاس برگشت از یک ساعت و نیم زمان کلاس، حدود یک ساعت در مورد تحقیق من صحبت کرد. نه اینکه از تحقیق خوشش آمده باشد، نه! از یک جمله خوشش آمده بود. من یک جایی از این تحقیق برای نقل قول از پدرم نوشته بودم: «پدرم می‌گوید…» و همین جمله شده بود موضوع کلاس ما!
اصلاً قواعد تحقیق را رعایت نکرده بودم، حتی حرف مهمی هم در تحقیقات من نبود. علیرضا افخمیِ جوان، که خیلی لاغر بود و ریش کوتاه یک دستی داشت از این شکل نقل قول من خوشش آمده بود. او همان معلم من بود که فهمید قرار است چه‌کاره شوم، اما من همیشه با او «ارّه بده و تیشه بگیر» بودم. نهایتاً روزی که فهمیدم او درست فهمیده بود، دوست داشتم اینها را برایش بنویسم و بخوانم، اما سرطان این حسرت را به دل من گذاشت و آقای افخمی را توی بیمارستان پیدا کرد و با خودش برد.
خیلی دوست نبودیم، اما می‌توانستیم در پیری دوستان خوبی باشیم. مثل بعضی‌ها که این روزها دوستان خوبی برای هم شدیم. «علیرضا افخمی» خیلی شاگرد داشت، حتی شاید وقتی بعد از مدت‌ها من را می‌دید نمی‌شناخت، اما من فقط و فقط یک افخمی داشتم…
کد خبر 6094247
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان